متن

امیرعباسم آرام آرام قد می کشد و من در سایه امن صداقت ناب کودکانه اش بزرگ می شوم.. 

                     او می خندد و من از شوق ِ حضورش اشک می ریزم...

        او آرام در آغوشم آرام می گيرد و من تا صبح از آرامشش آرام می شوم...

    او پرواز می کند و من شادمانه آنقدر می نگرمش تا چشمانم جز او هیچ نبیند...

                    او بازی می کند... کودکانه... می پرد ...حرف می زند..

به زباني كه كسي جز من نميفهمدش.......و طبیعت را حس می کند! خدا را می بوید!

و من... کودکانه... در سایه بزرگیش پنهان می شوم تا از گرمای دست نوازش غیب بی بهره نمانم